Program tworzenia kącika regionalnego (mini-muzeum)

 

 

Cele:

·       Doskonalenie umiejętności obserwacji w celu odnajdowania ciekawych eksponatów.

·       Zapoznanie się z zabytkami kultury materialnej i bogactwem kultury duchowej naszego regionu.

·       Wyrabianie poczucia odpowiedzialności za ochronę zabytków kultury materialnej i duchowej.

·       Wyrabianie nawyku gromadzenia i prawidłowego przechowywania dokumentów, narzędzi itp.

·       Szacunek do korzeni, dbałość o zachowanie i kultywowanie tradycji.

·       Świadome uczestniczenie w tworzeniu i korzystaniu z dóbr kultury.

·       Praca twórcza ucznia i odczuwanie potrzeby działania w upowszechnianiu kultury.

 

 

Zadania:

1.    Poszukiwanie na strychu, piwnicy sprzętów codziennego użytku, narzędzi, które kiedyś służyły mieszkańcom Czerwonej Wody.

2.    Wywiad z babcią lub dziadkiem o funkcji i przeznaczeniu znalezionych rzeczy.

3.    Przyniesienie do szkoły i ustawienie w kąciku regionalnym.

4.    Wykonanie „metryki” eksponatu:

Cebrzyk – naczynie do noszenia wody

Cepy – proste narzędzie do ręcznego młócenia zboża.

Kołowrotek – urządzenie do przędzenia nici wełnianych lub lnianych.

Maśniczka – naczynie do robienia masła.

Sierp – ręczne narzędzie żniwne.

Tara – urządzenie do prania

Warzocha – drewniana łyżka.

Naczynia ceramiczne – gliniane garnki: naczynia kuchenne (garnek do zsiadłego mleka, gąsiory).

Żelazko z duszą        

Żelazko na węgiel  } służyły do prasowania

Foremki do masła – naczynie do ozdobnego odciskania masła.

Narty i kijki drewniane

Lampy kolejowe – służyły pracownikom kolei

Odbiorniki radiowe z lat 50-60

Koromesło –proste narzędzie do noszenia cebrzyków z wodą.

Młynki- do tarcia ziemniaków na placki ziemniaczane;

               do mielenia cukru, pieprzu.

Naczynia szklane, talerze, sztućce, pojemniki na przyprawy.

Mankiety i kołnierzyki z tworzywa sztucznego- służyły urzędnikom.

Drewniane spinacze do bielizny- służyły do przypinania mokrej bielizny na sznurku.

Maszyna do szycia- o napędzie nożnym.

Stare narzędzia rolnicze – drewniana brona, pług.

Hełmy, manierki – znalezione w ziemi, pozostałości II wojny światowej

 

 Sprawozdanie z opracowania i wdrożenia programu „Tworzenie kącika regionalnego – mini – muzeum.

 

                              Motto: „Zbieramy pamiątki i dobra

                                            kultury materialnej dla

                                            przyszłych pokoleń”.

 

         Program tworzenia mini-muzeum miał przede wszystkim za zadanie:

·        Uchronić nieużyteczne dziś rzeczy przed zniszczeniem.

·        Wyeksponować je dla oglądających.

·        Przybliżyć wiadomości o życiu naszych przodków i byłych mieszkańców Czerwonej Wody.

 

   Nasze strychy, piwnice kryją wiele ciekawych rzeczy. Zapomniane, zakurzone, nikomu niepotrzebne mogą posłużyć jako złom, makulatura, materiał do spalenia. Aby uchronić je przed zniszczeniem, pozostawić je dla przyszłych pokoleń, postanowiłam uwrażliwić moich uczniów na wyszukiwanie ciekawych rzeczy.                                                             

Większość mieszkańców Czerwonej Wody pochodzi z Kresów Wschodnich. Przyjeżdżając po wojnie na ziemie zachodnie, przywieźli ze sobą niezbędne rzeczy (maśniczki, kołowrotki, cepy, sierpy, garnki itp.). Dziś są one już niepotrzebne, dlatego mogą stać się eksponatami w mini-muzeum.

Wiele rzeczy zostało po byłych mieszkańcach Czerwonej Wody – Niemcach: naczynia, butelki, garnki, akcesoria szewskie, dokumenty, fotografie, książki. Są one dzisiaj również eksponatami w naszym muzeum.

    I trzecia kategoria eksponatów, to te, które należały do polskich mieszkańców naszej miejscowości, np. radia, adapter.

 

Eksponaty wykorzystywane są na lekcji historii, edukacji regionalnej, wypożyczane są na prezentacje regionalnego zespołu Podolanie.

Wykorzystanie eksponatów na lekcji historii i edukacji regionalnej:

·        Odtwarzanie sposobu przyrządzania posiłków i ich degustacja.

·        Odtwarzanie dawnych zajęć: robienie masła, pranie na tarze, przędzenie wełny.

Pranie na tarze

Dzieci nie wiedzą do czego służy tara. Przypomina pofałdowaną blachę i raczej trudno uwierzyć, że kiedyś służyła za automat do prania. Aby zademonstrować jak kiedyś kobiety posługiwały się tym dziwnym urządzeniem, przygotowałam wspólnie z dziećmi miednicę wypełnioną wodą, włożyłam tarę  i pokazałam jak prało się na niej. Następnie dzieci próbowały swoich umiejętności. Po kolejnych próbach doszły do wniosku, że nie jest to łatwe zajęcie i wymaga niezłej kondycji fizycznej.

Robienie masła

W naszym muzeum są maśniczki. Bardzo często dzieci pytają: co to jest i do czego służy? Aby odpowiedzieć im na pytanie postanowiłam zademonstrować użytkowanie tego naczynia. Na początku drewnianą maśniczkę wyparzyłam. Następnie wlałam słodką śmietankę i pokazałam jak należy poruszać tłokiem maśniczki. Uczniowie kolejno próbowali swoich sił w ubijaniu masła. Początkowo czynność ta sprawiała im wiele radości, ale w momencie kiedy grudki masła zbijały się w bryłę, zajęcie to wymagało większej siły.

·        Zajęcia metodą projektu: nazywanie przedmiotów, opisywanie ich przeznaczenia.

Zabawa w odgadywanie przedmiotów: co to jest?

-         proste narzędzie do ręcznego młócenia zboża ( cepy)

-         naczynie do ozdobnego odciskania masła (foremki do masła)

-         urządzenie do prania (tara)

-         naczynie do robienia masła (maśniczka)

-         ręczne narzędzie żniwne (sierp)

           Pokaz przedmiotu i opisywanie jego przeznaczenia

·        Eksponaty służą jako rekwizyty w inscenizacjach przygotowanych na lekcjach j. polskiego i historii.